Dva su osnovna razloga zašto je kralj Petar I Karađorđević započeo izgradnju, do tada pogrdno nazivane, Smrdan banje. Prvi razlog je ustvari znak zahvalnosti meštanima Banje Koviljače i Loznice koji su mu bukvalno spasili život, dok je bio progonjen od strane pristalica dinastije Obrenović. Skrivajući se pod prezimenom Mrkonjić, žitelji Podrinja su budućeg kralja Srbije prebacili do Drine u zaprežnim kolima koja su bila kamuflirana ćebadima, senom i stajskim đubrivom izbegavši na taj način kontrolu Obrenovićevih žandarma. Preko Drine je Petar prevezen u rakijskoj kaci u Bosnu, na sigurno. Ovaj gest Petar Karađorđević nije zaboravio, i odmah nakon krunisanja, 1904. godine, novi kralj Srbije dolazi u Koviljaču i počinje da gradi kupatila, park, zgrade za prijem gostiju, i da pretvara nekadašnju močvaru u moderno lečilište.
Drugi razlog, doduše manje značajan, se ogleda u činjenici da je Petar I Karađorđević i sam patio od reume i kostobolje, pa mu je koviljačko blato, nadaleko poznato od davnina, itekako prijalo.
I danas se gosti Banje Koviljače mogu kupati u originalnoj kadi kralja Petra I u objektu koji je izgrađen u periodu 1904-1907-godine, i koristiti sve blagodeti lekovitih koviljačkih izvora.
Svoju ljubav prema Banji Koviljači je u narodu omiljeni čika Pera preneo na svog sina, prestolonaslednika Aleksandra, koji je takođe često dolazio u podrinjsku lepoticu. Čak je i Aleksandrov sin, kralj Petar II, pre svega zbog maksimalnog poverenja koje je imao u meštane Koviljače, odmah nakon bombardovanja, 6.aprila 1941, krenuo u odstupnicu ka Banji, gde je i proglašena opšta mobilizacija, i gde su banjski bunkeri već bili spremni da prime Štab Vrhovne komande i maloletnog kralja…
Izvor: Edicija „Kraljevska Banja Koviljača“
Autor: V.Vulović