Pronađen arheološki materijal i raspoloživi istorijski podaci ukazuju na dugovremenu istoriju naselja i razvijenu banjsku funkciju jos u rimskom periodu. Lekovita voda je korišćena za vreme Rimljana i Turaka, a zvanično je i najstarija banja u Srbiji. Pominje se 1528. godine pod imenom Koviljača u nahiji Bohorina, a 1847 god. u delu Vuka Karadžića geografsko-statističensko opisanije Serbije kao selo Koviljača i istoimeni stari grad iznad Smrdan-banje, koji naziv dobija po sumporovitom mirisu. Krajem 18. veka bogati Turci iz Podrinja i Mačve dolazili su u Banju Koviljaču na izlete. Vremenom se formiralo prirodno lečilište pod vedrim nebom.
Godine 1836. kaptiran je glavni izvor, te je voda racionalno korišćena. Prokopanim kanalima isušen je zamočvaren teren, a već 1846. godine otkupljeno je zemljište oko izvora i pripremljeno za izgradnju novih banjskih objekata. Za dalji razvoj turizma bila je od posebnog značaja 1910. godina kada je puštena u promet pruga Šabac-Koviljača zahvaljući angažovanju Kralja Petra I Karađorđevića koji 1908. godine podiže savremeno sumporno kupatilo. Banja je potpuno izgrađena tokom dvadesethih i tridesetih godina dvadesetog veka kada su podignuti hoteli i vile, a kao najdominantnija građevina ističe se Kur Salon iz 1932. godine koji je izgrađen pod pokroviteljstvom Kralja Aleksandra Karađorđevića. Prva kockarnica na Balkanu otvorena je upravo u Kur salonu.